Գիորգիծմինդա :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՏԵՂԱՆՈՒՆՆԵՐ

Հուշարձան

Վրաստան (Երկիր) / Կախեթ (Մարզ) / Սագարեջո (Շրջան) / Գիորգիծմինդա (Գյուղ)

Տեղադրություն

Արևելքից կից է շրջկենտրոնին:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 143:

Պատմություն

Ներկայումս մարդաշատ գյուղ է:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 143:

Բնակչություն
1802 թ․

Այստեղ հայերի հաստատվելու հավանական ժամանակը ԺԸ դարի կեսերն են: Սակավաթիվ հայերի ներկայությունը Գիորգիծմինդայում վկայված է 1802 թ. մի վավերագրում:

“Акты собранные Кавказскою археографическою комиссиею”, т. 1, Тифлис, 1866, с. 473.

1818 թ․

1818 թ. գյուղում ընդամենը 2 տուն հայեր էին բնակվում՝ 9 ար. և 5 իգ.:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 2569, թ. 11:

1870 թ․

1870-ին՝ 12 ար. և 9 իգ.:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3857, թ. 147-148:

1874 թ․

1874 թ. գյուղի 1136 բնակիչներից 11-ը հայեր էին:

“Кавказский календарь на 1886 г.”, Тифлис, 1885, с. 117.

1914 թ․

1914 թ. Գեորգիծմինդայի բնակչությունը 1747 մարդ էր:

“Кавказский календарь на 1915 г.”, Тифлис, 1914, с. 109.

1818 թ․

Ուշագրավ է 1818 թ. մի վավերագիր, որտեղ տրված է գյուղի հայ բնակիչների հետևյալ անվանացուցակը. «Ապրէսի որդի՝ Դաւիթ, կինն՝ Շուշան, որդիք՝ Աւալ, Ղահրամ, Գէորգ, Յակոբ և Յարութիւն, դուստր՝ Թամար և զոքանչն՝ ղաջարդուզ Յարութիւնի կինն՝ Մարիամ, որդի՝ Աւէտիք: Գալուստի այրի կինն՝ Մարիամ, որդի՝ Աւէտիք և Մովսէս, դուստր՝ Անախանում»:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 2569, թ. 11:

Անվան ծագում

Անվան հայերեն թարգմանությունը Սուրբ Գևորգ է: