Սբ. Ստեփանոս (Սբ. Աստվածածին) Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Ստեփանոս (Սբ. Աստվածածին) Եկեղեցի

Թուրքիա / Վան / Հայոց Ձոր / Պլթենց

Պատմություն

1860-ական թթ. առաջին հիշատակություններից մեկի համաձայն` եկեղեցին նվիրված է եղել Սբ. Աստվածածնին. «...սրբատաշ քարէ շինուած գեղեցիկ կամարակապ եկեղեցի մը ըստ բաւականին զարդարուած», սակայն 1883 թ. ականատեսը կառույցը հիշում է Սբ. Ստեփանոս անվամբ և մատնանշում շինության տարիքը, որը թերևս ավելի հին եկեղեցու տեղում կառուցվել է 1633 թ. «...ունին Ս. Ստեփանոս անուամբ 250 տարուան եկեղեցի մը...»:

Բազեան Յ., Համառօտ ստորագրութիւն Հայկաձոր եւ Ոստան գաւառաց, «Սիօն», 1870, էջ 37: Միրախորեան Մ., Նկարագրական ուղեւորութիւն հայաբնակ գաւառս Արեւելեան Տաճկաստանի, մասն Ա, Կ.Պօլիս, 1884, էջ 192: Տե՛ս նաև Thierry J-M., Monuments arméniens du Vaspurakan, Paris, 1989, էջ 348: Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, հ. Ա, Հայոց Ձոր, Երևան, 2015, էջ 187:

Համիդյան ջարդերի ժամանակ եկեղեցին կողոպտվում է, իսկ Մեծ եղեռնի օրերին` հրկիզվում:

«Արարատ», 1896, Բ, էջ 88: Վշտապատում. Հայոց Մեծ եղեռնը ականատեսների աչքերով, Երևան, 2005, էջ 71: Տե՛ս նաև Հայոց ցեղասպանությունը Օսմանյան Թուրքիայում. վերապրածների վկայություններ, հ. 1, Երևան, 2012, էջ 148: Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, հ. Ա, Հայոց Ձոր, Երևան, 2015, էջ 187:

Այս եկեղեցուն սպասավորած վերջին քահանան էր Աբրահամ Տեր-Աբրահամյանը:

Հայոց ցեղասպանությունը Օսմանյան Թուրքիայում. վերապրածների վկայություններ, հ. 1, Երևան, 2012, էջ 147: Ի դեպ, տեր Աբրահամը Մեծ եղեռնից հետո հանգրվան էր գտել Ռեհանլու գյուղում (նախկինում նույնանուն գյուղեր կային Մասիսի և Արարատի շրջաններում): Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, հ. Ա, Հայոց Ձոր, Երևան, 2015, էջ 188:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Սբ. Աստվածածին