Տապանաքար :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Տապանաքար 1893 թ․

Իրան / Արևմտյան Ատրպատական / Սալմաստ / Խոսրովա

Արձանագրություն, Հայերեն, Հիշատակագրություն 1893 թ․

Տապանաքար.

Այս է տապան տէր Ասբատուր | Պէդրոսեան(ի), 1893 յուլիս 1-ին:

Հրատ. Աճէմեան Հ., Հայրենի յիշատակներ, «Վարձք», 2016, N 11, էջ 46:

Ծանոթ. «Եկեղեցւոյ արեւմտեան կողմի պատի աջակողմը կան չորս տապանաքարեր, որոնց տակ հանգչող քահանաներից միայն տէր Աստուածատուրի քարի վրայ փորագրւած է» (Հ. Ա.): Ի դեպ, 1893 թ. նոյեմբերի 3-ին թղթակից Գ. Սև-Երիցյանին «...գիւղացիք արտասուելով ու ցաւակցութեամբ պատմեցին... իրենց հովուի՝ 92 տարեկան տէր Աստուածատուր քահանայի կորուստը, որ անցեալ տարուայ սեպտեմբերի 2-ին վախճանուելով՝ թաղուել էր նույն եկեղեցու արևմտեան դռան ձախ կողմը: Այս քահանան Սալմաստի մէջ յայտնի էր որպէս ամենահամեստ և ամենաջերմեռանդ հոգևորական. բնիկ աղբակցի է եղել, Իսրայէլ եպիսկոպոսի աշակերտը...» (Ճանապարհորդ, նշվ. հոդվ., «Նոր-Դար», 1894, N 14, 27 յունուարի, էջ 3): Աստվածատուր քահանան հիշվում է 1868 թ. արքեպիսկոպոս Գրիգոր Հովբյանցի՝ Հակոբ վրդ. Եղիազարյանին հղված գրության մեջ, որին որպես եկամտի աղբյուր այգի էր հատկացվել. «...զվանքապատկան այգին` որ ի Խոսրովայ կոնդակաւ մերով յանձնեալ եմք տէր Աստուածատուր քահանայի նոյն գեղջ վասն պահպանութեան, բայց այսու մերով կոնդակաւ կարգեմք զձեզ վերատեսուչ նոյն այգւոյն և պատուիրեմք կարգել ի նմա այգեպան զայր ոմն հաւատարիմ և արիաջան գիտութեամբ յիշեալ քահանային, տալով նմա վարձ զմին յերից արդեանց այգւոյն, այլև վերահասութիւն գործել միշտ, զի յիշեալ քահանայն և այգեպանն հոգ և խնամ ունեցին ի վերայ այգւոյն յամենայն մշակութիւնս նորա, նոյնպէս զգոյշ լինիջիք, զի մի ոք վստահացի կտրել զծառսն և պահանեսջիք զհաշիւ մշակագործութեան և ամենայն պտղոց այգւոյն և ի ժամանակի աշնան մատուսջիք մեզ զցուցակ ծախուց և մտից արդեանց առ ի տնօրինել մեր զարժանն» (Հայաստանի ազգային դիվան, ֆ. 56, ց. 12, գ. 557, թ. 1):

Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, Սալմաստ, հ. Բ, Երևան, 2017, էջ 156:

Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Տարեթիվ 2011 թ․