Ճուղուրեթի Սբ. Աստվածածին Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Ճուղուրեթի Սբ. Աստվածածին Եկեղեցի 1807 թ․

Վրաստան / Թիֆլիս

Պատմություն
1807 թ․

Այս եկեղեցին կառուցել են երևանցիներ Պապին և Յակոբ Քոչարովները՝ 1807 թ.:

Սամվել Կարապետյան, Վրաց պետական քաղաքականությունը, և հայ մշակույթի հուշարձանները, Երևան, 1998, էջ 70:

1853 թ․

1853 թ. հնության պատճառով փակ մնալով՝ մեկ տարի անց նորոգումից հետո վերաբացվել է: Խորհրդային տարիներին եկեղեցին ծառայել է նախ որպես պահեստ, ապա՝ ակումբ:

«Молодеж Грузии» 5.12.1984. Սամվել Կարապետյան, Վրաց պետական քաղաքականությունը, և հայ մշակույթի հուշարձանները, Երևան, 1998, էջ 70:

Վկայություն, Հայերեն, Տպագիր, Յուրացում

ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՎՈՒՄ ԵՆ, ԹԵ՞ ՅՈՒՐԱՑՎՈՒՄ
«Սբ. Աստվածածին եկեղեցու յուրացման աշխատանքները սկսվել են դեռ 1980 ական թթ. կեսերից: Նախ՝ 1984-ին եկեղեցու բակից դուրս տարվեց Գևորգ Միրիմանյանցի արձանագիր շիրմաքարը (1857 թ.), ապա՝ 1989-ից սկսված եկեղեցու, իբր վերանորոգման աշխատանքներն, ավարտվեցին 1991 թ. հունվարի 26-ի օծումով: Սբ. Աստվածածին հայոց եկեղեցին Վրաստանի Հանրապետության ԳԽ նախագահ Զվիադ Գամսախուրդիայի ներկայությամբ համայն Վրաստանի պատրիարք Իլիա 2-րդը այդ օրը վրաց եկեղեցու ծեսով վերստին օծեց Սբ. Նինոյի անվամբ: Նույն օրն իսկ եկեղեցում մի վրացի ընտանիք պսակադրվեց («Վրաստան» 1991, հունվարի 31): Դրանով Ճուղուրեթի (այժմ՝ Նինո Չխեիձեի փողոց) եկեղեցին տասնամյակներ փակ լինելուց հետո սկսեց գործել որպես վրաց եկեղեցի»:

Սամվել Կարապետյան, Վրաց պետական քաղաքականությունը, և հայ մշակույթի հուշարձանները, Երևան, 1998, էջ 70:

Տեսակը Փաստաթուղթ
Տեսքը նշված չէ
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Մամուլի հրատարակություն

Վկայություն, Ռուսերեն, Ձեռագիր, Յուրացում 1995 թ․

Վկայություն ըստ Աշխեն Իլխազյանի (Գրիգորյան).
"Я, Илхазян (урожд. Григорян) Ашхен Владимировна приблизительно волею судьбы попала в Тифлис в 1911 г. Жила в районе Чугурет на ул. Водоподъемной ( 2 в доме Криворучко. В этом районе жили много моих соотечественников, беженцев из Карса, Какизмана, Вана и др. р-ов б. Армении. Недалеко от нас находилась церковь Богоматери. Попом был отец моей подруги. В этой церкви я венчалась 4 янв. 1924 г. (Я училась в 4 кл., когда хоронили великого армянского поэта Ов. Туманяна. Нас брали из школы на похороны.) Далее долгое время эта церковь была закрыта, а внутри был склад всякого хлама. Очень обидно, что теперь она числится как грузинская. Так изчезают следы нашей культуры. Записала со слов своей матери".

Илхазян (урожд. Григорян) Ашхен Владимировна, 4. VI 95 г., հրատ. Սամվել Կարապետյան, Վրաց պետական քաղաքականությունը, և հայ մշակույթի հուշարձանները, Երևան, 1998, էջ 71:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը նշված չէ
Հեղինակը Աշխեն Իլխազյան
Աղբյուրը Ականատեսի ձեռագիր վկայություն
Տարեթիվ 1995 թ․

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը արտաքին
Ուղղությունը ⇐ Արևմուտքից
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1989 թ․

Սբ. Աստվածածին եկեղեցու տեսքը մինչև «վերանորոգումը»:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը արտաքին
Հեղինակը Սարգիս Դարչինյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1992 թ․

1992 թ. ավարտվել էին եկեղեցու խորանի, մկրատանի, հայերեն վիմագրերի ոչնչացման և եկեղեցու` Սբ. Նինոյի անվամբ վրաց ծեսով վերաօծելու աշխատանքներն ու արարողությունը:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Սբ. Նինո