Փորուրար :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Փորուրար 1714 թ․

Իրան / Արևմտյան Ատրպատական / Մակու / Ղարաքիլիսա

Արձանագրություն, Հայերեն, Ասեղնագործ, Հիշատակագրություն 1714 թ․

Ծոցուրար. «...ներկայացնում է երեք մեխակի ծաղկաման, իրար գլխի, ասեղնագործած ոսկեթելերով, իսկ կոկոնների և բողբոջների վրայ գործ է ածած կանաչ, կապոյտ, դեղին, սպիտակ և մոխրագոյն մետաքսեայ թելեր: Վերևի ծաղկամանի փռուած մեխակների մէջ ասեղնագործած է մի հաւասար քառաթև խաչ: Լուսանցազարդերը ոսկեթել ժապաւէններով զարդարած` ներքևի լուսանցքը զառ դիպակ կտորով կարկատած և ոսկեթել ծոպերով, աստառը կարմիր կտաւից, կանաչ մետաքսէ եզերափակով: Յիշատակագրութիւններ սրտի բացուածքի շուրջը...: ...Մեծութիւնն է` 142 սմ, երկարութիւն` 44-32 սմ, լայնութիւն` վզնոցի կողմից 28 սմ և ծայրը կոլոր: Այս ծոցուրարը իւր ժամանակուայ ձեռագործների մէջ օրինակելի կհամարուի, զուտ հայկական գործ».
Յիշատակ է Եղինաբին, Վ(ա)րդուհոյն ի վայելումն եղբօրն Եսա(յ)ի վ(ա)րդ(ա)պետին. թվին ՌՃԿԳ (1714) ին:

Դատեան Խաչիկ, Պարսկաստանից բերած հնութիւնները, «Արարատ», 1895, էջ 269-270: Արմեն Հախնազարյան, Արտազի երեք վանքերը, Երևան, 2012, էջ 104: Ծանոթ. 1894 թ. ծոցուրարը փոխադրվել է Էջմիածին: