Թադեոս առաքյալի Սրբապատկեր :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Թադեոս առաքյալի Սրբապատկեր 1747 թ․

Իրան / Արևմտյան Ատրպատական / Մակու / Ղարաքիլիսա

Արձանագրություն, Հայերեն, Յուղաներկ, Հիշատակագրություն 1747 թ․

Թադեոս առաքյալի պատկերը՝ նկարված վանքի համար, յուղաներկ (23 x 30 սմ), նկարիչը՝ անհայտ. «Թադէոս առաքելոյ պատկերը ներկայացնում է մի հասակաւոր անձն, լուսոյ պսակով և հայրապետական կապտագոյն վերարկու ուսերին, վերարկուի տակ շագանակագոյն հագուստ, իսկ վերջինիս տակ կարմրագոյն ծիրանի. աջ ձեռին խաչաձև և գաւազանանման սուրը խրած գետնին, իսկ ձախ ձեռքով սուրբ գիրքը գրկած. մի համեստաբարոյ Հրէայի կերպարանք: Իսկ պատկերի շուրջը երևում են վանքեր, մատուռներ և դամբարաններ: Պատկերի երկու կողքի գրութիւնն է...: Մեծութիւնն է` 23 x 30 սմ: Տախտակը թերևս ընկուզեայ լինի».
Վերին մասում. Սուրբ առաքեալն Թադէոս: Ստորին մասում. Յիշատակ է Մինաս վարդապետին, ի դուռն սուրբ Թադէոսի առաքելոյն, թվ(ին) ՌՃՂԶ (1747)ին:

Դատեան Խաչիկ, Պարսկաստանից բերած հնութիւնները, «Արարատ», 1895, էջ 267: Արմեն Հախնազարյան, Արտազի երեք վանքերը, Երևան, 2012, էջ 104-105: Ծանոթ. Դադյանի վկայությամբ «Սոյն գրութիւնը այնքան եղծուած է, որ միայն խոշորացոյցով է կարդացուում»: Սա էլ հավանաբար տարեթվի տասնավոր Ղ (90) նիշը Հ (70)-ի հետ շփոթելու պատճառ է դարձել, և թվագրերը վերծանվել են ՌՃՀԶ (1727): Ճշտում ենք. 1747 թ.` հաշվի առնելով Մինաս վարդապետի պաշտոնավարության սկիզբը (1743 թ.): Նկարը 1894 թ. Խ. Դադյանը տարել է Էջմիածին՝ Մայր Աթոռի թանգարան, որտեղից էլ այն տեղափոխվել է Երևան և պահվում է Հայաստանի ազգային պատկերասրահում: