ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԲԱՐՁՐԱՎԱՆԴԱԿԻ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐԻ ՈՐՈՆՄԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳ

Բակուրցիխե Հուշարձան

Վրաստան (Երկիր) / Կախեթ (Մարզ) / Գուրջաան (Շրջան) / Բակուրցիխե (Գյուղ)

Տեղադրություն

Գտնվում է շրջկենտրոնից 7 կմ հարավ-արևելք՝ Գուրջաան-Սղնախ մայրուղու վրա:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 30:

Բնակչություն

Սակավաթիվ հայ բնակչություն ունեցող գյուղերից (օրինակ՝ Վաքիր, Կարդանախ) մեկն էր, որոնք, մոտ գտնվելով Անագա գյուղին, միավորված էին վերջինիս հետ: Վավերագրերում գյուղի հայերի թիվը հաշվված է Անագայի և միավորված մյուս գյուղերի հետ: Երբեմն էլ Բակուրցիխեն միավորված է եղել Գուրջաանի հետ (ի թիվս Վեջին և Կոլակ գյուղերի): Դա պայմանավորված է եղել նրանով, թե որտեղի քահանայի հովվությանն էր հանձնված գյուղը:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 31:

1802 թ․

Բակուրցիխեն վրացաբնակ խոշոր գյուղերից էր, և հայերը չնչին մաս էին կազմում: Գյուղում հայերի առկայութան մասին առաջին անգամ հանդիպում ենք 1802 թ.:

“Акты собранные Кавказскою археографическою комиссиею”, т. 1, Тифлис, 1866, с. 473.

1874 թ․

1874 թ. 1335 բնակիչներից հայեր էին 69-ը:

“Кавказский календарь на 1886 г.”, Тифлис, 1885, с. 118.

1894 թ․

1894 թ. բակուրցիխեաբնակ հայերը 12 տուն էին:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3339, թ. 3:

1914 թ․

1914 թ. գյուղն ուներ 2016 բնակիչ. հայերը, անշուշտ, կազմում էին աննշան մասը:

“Кавказский календарь на 1915 г.”, Тифлис, 1914, с. 95.

Նկարագրություն

Հայերն այստեղ եկեղեցի չեն ունեցել, քահանան էլ գրեթե միշտ գալիս էր Անագայից, Գուրջաանից կամ էլ Սղնախ քաղաքից: