ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԲԱՐՁՐԱՎԱՆԴԱԿԻ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐԻ ՈՐՈՆՄԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳ

Բելոկան Հուշարձան

Ադրբեջան (ոչ Արցախ) (Երկիր) / Բելոկան (Շրջան) / Բելոկան (Շրջկենտրոն)

Պատմություն
19 դ․

Դարավերջին գյուղի բացառապես վաճառականներից բաղկացած հայ համայնքի մասին ժամանակի մամուլը գրել է. «...այդտեղ կան նաև մի քանի տուն հայեր, որոնք եկած են մեծ մասամբ Ագուլիսից և նրա շրջակայ գիւղերից: Բնակիչների պարապմունքը գլխաւորապէս երկրագործութիւնն է... Բելաքանի հայերը պարապում են գլխաւորապէս վաճառականութեամբ, ծախում են մանրունք և ճոթեղէն, պարապում են նաև ծխախոտի մշակութեամբ: Գիւղում չկայ հայոց եկեղեցի` այդ գիւղի հայերը Զատկի ջրօրհնեաց տօներին գնում են Զաքաթալա և Լագոդաղ տարուայ մնացած ժամանակներում... Շատ լաւ կլինի, որ հոգևոր իշխանութիւնը մի շրջող հովիւ նշանակէ այս կողմերի ցրուած հայերին հովուելու համար, որովհետև բացի Բելաքանից կան նաև ուրիշ մի քանի լեզգի գիւղեր օրինակ` Ղոբախչոլի, Կատէխ և այլն, որտեղ շատ թէ քիչ հայ վաճառականներ կան իրենց ընտանիքով»:

«Նոր-Դար», 1896, № 107, էջ 3։

Բնակչություն
1878 թ․

Ծագումով ագուլիսցի հայ վաճառականների փոքրաթիվ մի խումբ այստեղ հաստատվել է ԺԹ դարի կեսերին: 1878 թ. շուրջ 2000 լեզգի բնակչություն ունեցող Բելոկանում հայերի թիվը հասել է 20-ի:

«Մշակ», 1878, № 109, էջ 2:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Բելաքան