Սբ. Թովմա Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Թովմա Եկեղեցի 1870 թ․

Վրաստան / Կախեթ / Թելավ / Նափարեուլ

Պատմություն
1818 թ․

1818 թ. գյուղում կար մեկ եկեղեցի. «Աստ գոյ ժողովրդականաց մի տախտակաշէն [եկեղեցի], արդեամբ քվաթախէվէցի Պապայի»:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 2569, թ. 24:

1840 թ․

1840 թ. հիշվում է Նոր Կիրակի անվամբ փայտաշեն եկեղեցին:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3798, թ. 30:

1841 թ․

1841 թ. և հետագա տարիներին հիշատակվում են քարաշեն Սբ. Աստվածածին եկեղեցին և գյուղից դուրս գտնվող գերեզմանատան մատուռը:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3802, թ. 42:

1870 թ․

1870-ականներին հիշվում է ծխական Սբ. Թովմա եկեղեցին. սա բազմիցս վկայված է նաև հետագայի շատ վավերագրերում, ընդհուպ մինչև 1910-ական թվականները: Ինչ վերաբերում է ծխական եկեղեցու հաճախակի անվանափոխությանը (Նոր Կիրակի, Սբ. Աստվածածին, Սբ. Թովմա), ապա դա կարող էր լինել կատարված վերանորոգումներից հետո օծման արարողության արդյունք: Հենց եկեղեցու անվանափոխության փաստերն էլ վկայում են, որ ԺԹ դարում Նափարեուլի հայոց եկեղեցին առնվազն երկու անգամ վերանորոգվել կամ վերակառուցվել է:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3780, թ. 57-58, 60:

Քահանա
1908 — 1910 թթ․

Նափարեուլի հայերը քահանա չեն ունեցել. անգամ ամենահայաշատ տարիներին գյուղը հիշատակված է Կախեթի հայ բնակչություն ունեցող, բայց անքահանա բնակավայրերի ցուցակներում: 1908-1910 թթ. հովվում էր Սանիորի քահանան՝ Մարտիրոս Հարությունյանցը:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 56, ց. 1, գ. 1383, թ. 1: Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 90-91:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Նոր Կիրակի	1840 թ․
Սբ. Աստվածածին	1841 թ․