Սբ. Հակոբ Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Հակոբ Եկեղեցի 1875 թ․

Վրաստան / Կախեթ / Թելավ / Սանիոր

Պատմություն
1808 թ․

Սանիորում Սբ. Աստվածածին անունով փայտաշեն հայոց եկեղեցին հիշվում է 1808 թ.: Անշուշտ, այն կառուցված է եղել ավելի վաղ ժամանակներում:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 457, թ. 64:

1854 թ․

1854 թ. էլ է Սբ. Աստվածածինը հիշվում փայտաշեն, իսկ ահա 1857 թ. և հետագա բազմաթիվ վավերագրերում, ընդհուպ մինչև 1910-ական թվականները, եկեղեցին քարաշեն կառույց է ներկայացված:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3825, թ. 7-8: Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 96:

1854 — 1857 թթ․

Ակնհայտ է, որ 1854-1857 թթ. ընթացքում քայքայված փայտաշեն եկեղեցու փոխարեն կառուցվել էր քարաշեն նոր եկեղեցի:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 96-97:

1871 թ․

Ուշագրավ է նաև, որ մինչև 1871 թ. եկեղեցին հիշվում է Սբ. Աստվածածին, իսկ 1875 և հետագա տարիներին՝ Սբ. Հակոբ անվամբ:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 56, ց. 1, գ. 5983, թ. 1: Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 53, ց. 1, գ. 3866, թ. 10:

1923 թ․

Եկեղեցին փակվել է 1923 թ.:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 57, ց. 3, գ. 525, թ. 120-121:

Ճարտարապետություն

Եկեղեցին թաղածածկ շենք է, մեկ մուտքով (հարավից), արևելքում՝ 2 ավանդատներով ու խորանով: Կառուցված է անմշակ քարերով, սվաղված է: Արտաքին չափերն են՝ 11,40 x 7,98 մ:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 97:

Նորոգություն
1853 թ․

1853 թ. մի վավերագրում նշված է, որ եկեղեցին քայքայված էր և 100 ռուբլու նորոգման անհրաժեշտություն կար: Սանիորաբնակ հայերը խոստացել էին այդ աշխատանքները կատարել սեփական միջոցներով:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 56, ց. 1, գ. 3166, թ. 4: Տե՛ս նաև՝ Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 56, ց. 1, գ. 2207, թ. 6, գ. 3166, թ. 4:

1871 — 1875 թթ․

1871-1875 թթ. ընթացքում եկեղեցին դարձյալ վերակառուցվել կամ նորոգվել է և վերստին օծվել:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 97:

20 դ․

Նորոգվել է նաև Ի դարի սկզբին՝ Թելավի Սբ. Գևորգ եկեղեցու քահանա Խաչատուր Եզեկյանցի շնորհիվ:

Հայաստանի ազգային արխիվ, ֆ. 57, ց. 3, գ. 191, թ. 19:

Նկարագրություն
1970 թ․

1970-ական թվականներին եկեղեցին օգտագործվել է որպես բաղնիք: Կատարվել են որոշ ձևափոխություններ: 1988 թ. եկեղեցին որևէ նպատակի չէր ծառայում:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 97:

Արձանագրություն, Վրացերեն, Փորագիր, Հիշատակագրություն 1841 թ․

Անխնամ ու լքված շենքի բակում, պարսպի տակ ընկած էր եկեղեցու մկրտարանի ավազանի միակտոր քարը, որի հարավահայաց երեսին վրացերեն արձանագրված է.
შეიწირე ესეამბეზი მე გიორგე არუთინოვ მაზბ, 1841. Թարգմ. Հիշիր այսպես ավանդույթը, ես՝ Գիորգի Արութինով, 1841:

Սամվել Կարապետյան, Հայերը Կախեթում, Երեւան, 2004, էջ 97:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը հատված
Հեղինակը Սարգիս Դարչինյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1978 թ․

Սբ. Աստվածածին եկեղեցին 1978 թ., երբ օգտագործվում էր իբրև բաղնիք:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը հատված
Ուղղությունը ⇙ Հարավ-արևմուտքից
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1989 թ․

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը մանրամաս
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1988 — 1992 թթ․

Սբ. Աստվածածին եկեղեցու բակ նետված մկրտարանի ավազանը:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Սբ. Աստվածածին	1808 թ․