Քեշիշքյանդ Գյուղատեղի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Քեշիշքյանդ Գյուղատեղի

ԼՂՀ / Քարվաճառ / Թաքյաղայա

Տեղադրություն

Լեւ գետի ափին գտնված մի հին գյուղատեղի էլ տեղագիր հեղինակները հիշատակում են Քեշիշքյանդ անվամբ:

Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 33:

Նկարագրություն
1885 թ․

Հնավայրի մասին գրավոր առաջին հիշատակությունը թողել է պր. Հայկունին (Եղիշե ավագ քահանա Գեղամյանց): 1885 թ. նրա հրապարակած մի նյութի մեջ կարդում ենք. «Տեսանք նոյնպէս «Քէշիշ-քէնդ» կոչուած գիւղի պատմական աւերակներն, որոց վերայ (ասացին) շատ արձանագրութիւնք կան...»:

«Մեղու Հայաստանի», 1885, N 80, էջ 3։
Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 33-34:

Երկրորդ հեղինակը, որը, ցավոք, հնավայր չի այցելել եւ նրա մասին դարձյալ միայն հպանցիկ տեղեկություն է տալիս, Մ. Տեր–Մովսիսյանն է. «Քէշիշքեանդ. Այդ անուամբ յայտնի աւերակ գիւղը դարձեալ Լեւոնագետի ափին է, որտեղ ի մի է խառնւում գետակի ճիւղերից մէկը, մեծ թեքութեամբ ձորակի միջով փրփրալից ներքեւ գլորւելով: Ընդամենը երեք տուն այրումներ են ապրում այդտեղում եւ տակաւին կանգուն է հին եկեղեցին: Շինութիւնը դիտեցի հեռւից, երեկոյացած ժամանակի պատճառով կանգ առնել եւ արձանագրութիւնը կարդալ չկարողացայ, մանաւանդ որ հասարակ քարերից աննշան շէնքը, անտանելի ճանապարհներից յոգնած, առանձին գրաւչութիւն չէր ներկայացնում: Գիւղական հասարակ եկեղեցի էր, որի նմաններին յետոյ ուրիշ տեղերում պատահեցի»:

«Ազգագրական Հանդես», 1913, գիրք XXV, N 2, էջ 76։
Տես նաեւ՝ Մեսրոպ արքեպիսկոպոս Տէր-Մովսիսեան, Հայկական երեք մեծ վանքերի` Տաթեւի, Հաղարծնի եւ Դադիի եկեղեցիները եւ վանական շինաթիւնները, Երոաաղէմ, 1938, էջ 93-94։
Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 34:

Հաստատապես դժվարանում ենք պնդել, բայց տեղանքի նկարագրությունը հաշվի առնելով, կարծում ենք, խոսքը նույն Թաքյաղայա անունով հայտնի գյուղատեղիի ու եկեղեցու մասին է: