Սբ. Սարգիս Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Սարգիս Եկեղեցի

Վրաստան / Թիֆլիս

Վկայություն, Հայերեն, Ձեռագիր, Քանդում 1995 թ․

Վկայություն ըստ Սանամ Ներսիսյանի.
«Ծնվել եմ Թբիլիսի քաղաքում (1927թ.) և միշտ ապրել եմ Սուրբ Սարգսի եկեղեցու մոտ: Փոքր հասակից իմ ծնողներս հաճախում էին Ս. Սարգիս եկեղեցին, իսկ ես սովորում էի Ս. Սարգսի ծխական դպրոցում (եկեղեցու բակում էր գտնվում) և հաճախ ես՝ 0 դասարանի աշակերտուհիս, մտնում էի եկեղեցի, բարձրանում էի պատշգամբը և լսում երգչախմբին, և տեսնում էի եկեղեցական պատարագները: Մի ցավոտ օր՝ 1937-38 թթ. տեսա, որ քանդում էին եկեղեցին: Շատ տհաճ բան էր դա: Ինչպես այսօր հիշում եմ, որ քանդելու ժամանակ երկու անձնավորություն զոհվեցին (վայր ընկան բարձրությունից), մեկը հայ էր, մյուսը՝ եզեդ: Մարդիկ աղաղակում էին. «Աստված պատժեց այդ քանդողներին»: Նախ ասեմ, որ Ս. Սարգիս եկեղեցին շատ բարձր էր, ներսից՝ շատ գեղեցիկ: Ես որպես երեխա հաճախ եկեղեցու պատշգամբից նայում էի բեմին և հիանում նկարներով: Եկեղեցին սկսեցին քանդել գմբեթից, համարյա թալան էր, բայց ոչ ոք չէր կարողանում ձայն հանել, որովհետև այդ ժամանակ ձայն հանողը կորչում էր (եկեղեցու բակի դպրոցը տեղափոխվեց Օրթաճալա դ 79 տունը, դպրոցի դիրեկտորը դարձավ Արևհատ Հովսեփյանը): Եկեղեցու ծխական դպրոցը այսօր գործում է որպես կանանց կոնսուլտացիա: Ի պատիվ Ս. Սարգիս եկեղեցու՝ անցյալում փողոցը կրում էր Սուրբ Սարգիս անունը (ул. Сурб Саркисская): Գմբեթները հանելուց հետո չկարողացան եկեղեցին ամբողջությամբ քանդել և ստիպված մի հարկի բարձրությամբ թողեցին և դարձրին բնակելի շենք, որը և կանգուն է այսօր»: