Մելիքական ապարանք :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Մելիքական ապարանք 18 դ․

ԼՂՀ / Ասկերան / Ավետարանոց

Տեղադրություն

Գտնվել է գյուղի «արևմտյան կողմում, բերդապարսպի լեռնային մասում», «ժայռի անմիջապես ափին»:

Մ. Բարխուտարեանց, Արցախ, Բագու, 1895, էջ 97: Լալայան Ե., Երկեր, հատոր 2, Արցախ (Վարանդա, Գանձակի գավառ), Երևան, 1988, էջ 30: Արտակ Ղուլյան, Արցախի և Սյունիքի մելիքական ապրանքները, Երևան, 2001, էջ 91:

Պատմություն
1736 թ․

Երկրորդ ապարանքը նույնպես չի պահպանվել, և հայտնի է, որ այն հիմնավեր էր դեռևս անցյալ դարավերջին: Ըստ հիշատակությունների՝ ապարանքը պատկանել է Մելիք-Հուսեյն Ա-ին: Այսքանն է միայն հայտնի հուշարձանի մասին, նաև այն, որ Մելիք-Հուսեյն Ա-ը հաջորդել է Մելիք-Բաղի Բ-ին և, ըստ պերճախոս տապանագրի, իր սխրալից կենսագրությունն ավարտել 1736 թվականին:

Հայոց պատմություն, հատոր 3, գիրք Բ, Երևան, 1973, էջ 260: Դիվան հայ վիմագրության, պրակ 5, Երևան, 1982, էջ 149: Մելիք-Հուսեյն Ա-ի, նրա կնոջ՝ Աննայի և դստեր՝ Գայանեի անունների հետ է կապված Ավետարանոցում 1733 թ. ապաստանած թուրքական զորաջոկատի գիշերային հանկարծահաս կոտորածի նշանավոր դեպքը: Արտակ Ղուլյան, Արցախի և Սյունիքի մելիքական ապարանքները, Երևան, 2001, էջ 91:

18 դ․

Ուրեմն այս ապարանքը ևս կառուցվել է 18-րդ դարի առաջին տասնամյակներին՝ նախորդից հետո և հավանաբար նրա հետ մի պալատական համալիր է կազմել:

Արտակ Ղուլյան, Արցախի և Սյունիքի մելիքական ապարանքները, Երևան, 2001, էջ 91:

Հուշարձանի հիշյալ տեղի մոտ, գյուղի արևմտյան-լեռնամերձ մասում բերդավանի պարիսպների ավերվածությունը հուշում է նաև, որ «ժայռի անմիջապես ափին» գտնվող ապարանքը կառուցված է եղել հենապարսպով ստեղծված դարավանդի վրա և հիմնովին քանդվել է վերջիններիս փլուզման հետևանքով: