Սբ. Գևորգ Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Գևորգ Եկեղեցի

ՀՀ / Սյունիք / Տեղ

Պատմություն
1747 — 1783 թթ․

Այս եկեղեցու հետ է կապված գյուղի վերջին իշխողների անվան առաջին հիշատակությունը: Ըստ հարավային մուտքի կամարակալ քարի արձանագրության՝ այն 1747 թ. «Նորէքեցան Բարխուտարն, իւր կողակից Թաճումն»: Սա, անշուշտ, հաջորդ տարում՝ 1748 թ. Խնձորեսկի անապատ եկեղեցու բակում գեղաքանդակ տապանաքարի տակ ամփոփված այն «ՄԵԾ ԻՇԽԱՆ ԲԱՐԽՈՒԴԱՐՆ Է, Ի ԳԵՂՋԷՆ ՏԵՂՈՒ» , որ եղբոր հետ զենքով դուրս էր եկել Նախիջևանի խանի հերթական ասպատակության դեմ ու նահատակվել: Մելիք-Բարխուդարի որդին էր 1783 թ. ապարանք կառուցող Դավիթ-Բեկը, որը նույն՝ 1783 թ. մի փաստաթղթում հիշվում է հայոց ազատամարտի նոր վերելքը գլխավորողների շարքում, որպես «Ղափանու Դաւիթ մէլիք Բարխուտարեան Տեղու», իսկ մեկ այլ տեղեկությամբ հայտնի է որպես «ազնուազգի և խոհմամիտ Դաւիթ Բէկ, որ էլ գլխաւոր բնակչաց Տեղոյ յսկիզբն դարուս»:

«Դիվան հայ վիմագրության», պրակ 2, Երևան, 1960, էջ 64, 70: Լիսիցյան Ստ., Զանգեզուրի հայերը, Երևան, 1969, էջ 36, ծան. 18: Армяно-русские отношения в XVIII веке, т. IV, с. 222. Ալիշան Ղ., Սիսական, Վենետիկ, 1893, էջ 264: Արտակ Ղուլյան, Արցախի և Սյունիքի մելիքական ապարանքները, Երևան, 2001, էջ 109-110: