Սբ. Մինաս Եկեղեցի :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սբ. Մինաս Եկեղեցի 1872 թ․

Ադրբեջան / Հյուսիսային Արցախ / Արծվաշեն

Տեղադրություն

Գտնվում է գյուղամիջում. կառուցվել է 1872 թ.:

Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երեւան, 2004, էջ 533:

Նկարագրություն
1888 թ․

1888 թ. ականատեսը գրել է. «...եկեղեցին բաւական բարձր է, տանիքը կրամիտած և համեմատելով միւս գիւղերի եկեղեցիների հետ հիանալի կերպով զարդարուած է զարդերով»:

«Նոր-Դար», 1888, N 105, էջ 3:
Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 533:

Պատմություն
20 դ․

Ի դարի 30-ական թվականներին եկեղեցին վերածվել է գյուղատնտեսական պահեստի և այլևս չի գործել: Ավելին, եկեղեցու տանիքը վերանորոգելու պատրվակով հանել են ծածկի կաղնե գերանները և դրանք փոխարինել սովորական տախտակներով: Միաժամանակ փոխել են նաև կառույցի ներքին տեսքը և այն օգտագործել որպես հոգեհացի տուն:

Առաքելյան (Մադունց) Ա., «Փոքր Արցախի տագնապալի գարունը, «Ավանգարդ», 12, մայիս, 1992, էջ 2:
«Ազատամարտ», 1991 թ. սեպտեմբեր, թիվ 29, էջ 12: 1991 թ. նոյեմբերին՝ ինքնապաշտպանության օրերին, արծվաշենցիներին հայոց եկեղեցու հետ կապելու նպատակով կազմակերպվեց մկրտության ծես, որ կատարեց Տիրայր քահանա Սահրատյանը: Ավելի քան 60 բնակիչ՝ մեծեր և փոքրեր, մկրտվեցին Սբ. Մինաս եկեղեցում» (Պետրոսյան Ա., Մկրտության ծես Արծվաշենում, «Երկիր», 1991 թ. նոյեմբեր 19, էջ 6):
Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 533-534:

1991 թ․

1991 թ. թվականին նախատեսվել էր իրականացնել եկեղեցու բարեկարգման աշխատանքներ:

Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երեւան, 2004, էջ 534:

Ճարտարապետություն

Սբ. Մինաս եկեղեցին ուղղանկյուն հատակագծով և արևելքից զույգ ավանդատներով կառույց է: Ունեցել է վիմագիր արձանագրություններ:

Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երեւան, 2004, էջ 534:

Արձանագրություն, Հայերեն, Փորագիր, Շինարարական 1872 թ․

Հարավից բացված մուտքից վեր.
Անուն սրբոյն Մինասայ շինեցաւ եկեղեցիս արդեամբ ժողովրդոց Բաշքեանդի. 1872 ամի մայիս 5-ին:
Հրատ. Բարխուտարեանց Մ., Արցախ, Բագու, 1895, էջ 311:
Պետրոսեան Ա., Արծուաշէն. անցեալն ու ներկան, «Ազատամարտ», N 1, 1992, էջ 12:

Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 534:

Արձանագրություն, Հայերեն, Փորագիր, Հիշատակագրություն

Հարավային ավանդատանը գտնվում էր «մի քառակուսի քար» (ըստ ամենայնի՝ խաչքար) հետևյալ արձանագրությամբ.
Յանուն Աստուծոյ, ես Դաւիթ կանգնեցի զխաչս այս ի բարեխօսութեանդ տէր իմոյ որդ(ի) Անտիկին, թուին Զ՞լԷ :
Հրատ. «Նոր -Դար», 1888, N 105, էջ 3:
Ծանոթ. տարեթվի հարյուրավորը հրատարակվել է Զ (6), որը, անշուշտ, տպագրական վրիպակ է: Դատելով տեղում պահպանված խաչքարերից՝ այն պետք է վերականգնել Ջ (900, այսինքն՝ 1488 թ.) կամ (որ ավելի հավանական է)՝ Ռ (1000, այսինքն՝ 1588 թ.):

Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 534:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը արտաքին
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1980 թ․

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը հատված
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Աղբյուրը Սեւ-սպիտակ նեգատիվ
Տարեթիվ 1980 թ․