Սրբապատկեր :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Սրբապատկեր 1827 թ․

Սիրիա / Հալեպ / Հալեպ

Արձանագրություն, Հայերեն, Ներկագիր, Հիշատակագրություն 1827 թ․

Սրբապատկեր «Ննջումն Սբ. Կույսին». յուղաներկ նկարը պատկերված է մոմազօծ հաստ կտավի վրա (չափերն են՝ 175 x 141 սմ) և ունի փայտյա շրջանակ (լայն.՝ 9 սմ): Բավական «...բարձրկեկ սև կտաւով ծածկուած մահաբեմի մը վրայ... պառկած է Տիրամայր, հաստ, կտաւեայ դագաղի մը մէջ... ծածկուած աստղազարդ լազուարտ միակտոր ծանրագին պատմուճանի մը մէջ...: Դագաղի առջև կանգնած է Յիսուս..., որ աջ ձեռքով կ’օրհնէ իր առջևը հանգչող մայրը, իսկ ձախ ձեռքին մէջ բռնած է Տիրամօր արձանիկը: Յիսուս մանուշակի կարմիր պարեգօտով և պատմուճանով է...: Երկճղի սև խիտ մազերը կ’իջնեն մինչև ուսերը, ոսկեայ սիրուն լուսապսակի մը առջև...: Այս մեռելական հանդիսութեան... ներկայ են հայ և յոյն եկեղեցւոյ հոգևորական թափօրները, պատուոյ տեղը տալով հայ եպիսկոպոսին և իր հետևորդներուն. մինչդեռ, ննջող կոյսին ոտքի կողմը կ’երևայ Յունաց հանդիսապետը, իրեններով... Հայոց եպիսկոպոսը, կատարելապէս հայու տիպար է... ճոխ և անթերի հանդերձանքով և ականակուռ թագով...: Իր առջևը ոտքի վրայ կանգնած է եպիսկոպոս մը, մանուշակագոյն կարմիրի ճոխ փիլոնով, ծաղկենկար, խաչանիշ ճոխ ասեղնանկար լազուարտ եմիփորոնով, առանց թագի, բայց վակասով: Խումբիս այս եպիսկոպոսը, ինչպէս նաև Յունաց հանդիսապետը, բոլորշի ածիլած գլուխ ունին, ըստ լատինականի: Եպիսկոպոսի առջևը, դէպի ձախ, կիսովին ծնրադրած է, կատարեալ հայու տիպարով աբեղայ մը, լազուարտ ու կարմիր հանդերձանքով...: Հայկական մասին այս շատ ինքնորոշ խումբը կը լրացնեն չորս աբեղաներ, բոլորն ալ գլխաբաց, որոնցմէ Տիրամօր սնարին և Յիսուսի ամէնէն մօտը երևցողը, ձախ ձեռքին մէջ կը կրէ կուսին նկարը...: Նկարիս ձախ կողմի յունական թափօրին կը հանդիսապետէ ականակուռ բարձր վակասով, շքեղ եմիփորանով ու պատմուճանով մետրապոլիտ մը, շրջապատուած զանազան աստիճանի կղերականներով, որոնց երկուքը կրօնաւորուհիներ: Հանդիսապետին աջ կողմը կեցող կղերիկոսը, սև պարեգօտով և կարմիր կիսափիլոնով, երկու ձեռքերը հանգչեցուցած է դագաղին ոտքերուն: Ձախ կողմը կանգնողը, ճերմակ պարեգօտով և կապոյտ շուրջառով, կը խնկարկէ կուսին դագաղը, մինչ ձախ ձեռքին ունի խնկամանը: Խումբին կրօնաւորուհիները ձեռքերնուն մէջ կը կրեն խնկուած կտաւներ...: Հայր Աստուած, իր աթոռը դրած ամպեղէն կոհակներու վրայ, հագած է պարեգօտ և մութ լազուարտ փիլոն..., ձախ ձեռքը մական և գլխուն վերև եռանկիւն ոսկի լուսապսակ...: Յիսուս իր աստուածային մերկութիւնը ծածկած է, կիսովին ծիրանի պատմուճանով, ու մինչդեռ ձախ ձեռքով աշխարհի գունդն է բռնած հօր Աստուծոյ հետ, աջ ձեռքով կը կրէ սև խաչափայտը...»): Արձանագրությունը՝ ներկագիր, 3 տող.
Յ(ի)շ(ա)տ(ա)կ է մահտ(ե)սի Մարիամին վ(ա)սն ն(ն)ջեց(եա)լ | հոգւոց ծնող(ա)ցն և մ(ա)հ(տես)ի Զատիկին, Մարտիրոսին, Ա(ստուա)ծատու|րին, Սէյտէյին և Իսկուհին ի դուռն Ս(ուր)բ Ք(ա)ռ(ա)սնից մանկանց, ի թուին հայոց ՌՄՀԶ (1827):

Սիւրմէեան Ա., Պատմութիւն Հալէպի հայոց, հ. 3, Փարիզ, 1950, էջ 943-946: Րաֆֆի Քորթոշյան, Հալեպի արձանագրությունները, Երևան, 2013, էջ 135:

Տեսակը Լուսանկար
Տեսքը արտաքին
Հեղինակը Րաֆֆի Քորթոշյան
Աղբյուրը Գունավոր նեգատիվ
Տարեթիվ 2007 թ․