Խաչ :: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Խաչ 1747 թ․

Իրան / Արևմտյան Ատրպատական / Մակու / Ղարաքիլիսա

Արձանագրություն, Հայերեն, Փորագիր, Հիշատակագրություն 1747 թ․

«Մի զոյգ արծաթեայ խաչեր, մին մեծադիր չիվթիշի (արծաթեայ լարերով կռած, իրար հագցրած), միւսը ձուլածոյ, փոքրադիր` անյայտ մասունքով: Սկզբից անկոթ է եղել, յետոյ նոր կոթ են հագցրել, այն ևս պոկուել է: Մեծադիր խաչի երեսն հագցրած է մի ձուլածոյ Յիսուս ուղիղ մէջտեղը: Սոյն երեսի վրայ հագցրած է չորս կապոյտ խամ քար: Իսկ միւս երեսին չորս կապոյտ թևերի վրայ, մի կարմիր էլ մէջտեղը, խաչի թևերի կռնակներում ամրացրած է չորս կանաչ լոբիայի մեծութեամբ խամ քար: Յիշատակագրութիւնն է` կոթի վրայ գրուած».
Յիշատակ է սուրբ խաչս Սէվումի որդի Հա(յ)րապետին և եղպօր Նաղպաէկին և Օվանէսին, որ ետ ի դուռն սուրբ Թումա առաքելին, թվ. ՌՃՂԶ (1747)ին:

Դատեան Խաչիկ, Պարսկաստանից բերած հնութիւնները, «Արարատ», 1895, էջ 267: Արմեն Հախնազարյան, Արտազի երեք վանքերը, Երևան, 2012, էջ 104: Ծանոթ. «Մեծութիւնն է` բարձրութիւնը 27 սմ, թևերի փռուածքի լայնութիւնը` 12 սմ, կոթը պտուտակով»: